DÖRT BARDAK SUYUN HİKAYESİ

“Beni hor görme gardaşım

Sen altınsın ben tunç muyum?”

Aşık Mahsuni

Ağustos sıcağıydı..

Kocadağ'dan esen harup yeli Datça sahillerini kavuruyordu..

Ortalık alev alevdi..
İnsanlar ya denizde, ya klimalı evindeydi..
O çalışıyordu..
Çünkü çalışmak zorundaydı..
Evde ekmek bekleyen üç çocuk ve bir eş vardı.
Sıva ustasıydı Abbas..
İyi ustaydı..
Datça'nın en güzel koylarından Aktur'da çalışıyordu..
Üç arkadaştılar..
Üç Vanlı..
Üçü de Ercişli..
Bir evin dış sıvalarını onarıyorlardı..
Saatlerce mala sallıyorlardı..
Bir an memleketi düşündü Abbas..
Şimdi Erciş kimbilir ne kadar serindi..
Zilan'ın nemi hep suluovaya vururdu..
Yaylalar Deliçay ile sulanırdı..
Dereler gürül gürül Van gölüne akardı..
Suyu düşünürken Abbas'ı bir hararet sardı..
Dili damağı kurumuştu..
Yutkundu..
"Susadım" dedi..
Arkadaşları "Biz de" dediler..
Bir su molası verdiler..
Aktur'un yönetim binası yakınlarındaydı..
Yöneticiden soğuk su istediler..
Emekli bir Albaydı yönetici..
Kızdı..
"Niye kendi suyunuzu kendiniz getirmiyorsunuz?."
Abbas şaşırdı..
Bir emekli albaya baktı..
Bir arkadaşlarına..
Sustu..
Sonra onardıkları evin kapısını çaldılar..
Yaşı 40'ın üstünde bir kadın açtı kapıyı..
Elinde sigara..
Yüzünde sert bir ifade vardı..
"Ne istiyorsunuz?" diye sordu kadın..
Abbas ezildi, büzüldü..
"Yenge biz sizin duvarları onarıyoruz. Çok susadık.. Bize dört bardak soğuk su verir misin?"
Kadın az yüksek sesle "Bekleyin" dedi..
Kapıyı kapattı, içeri girdi..
Bir iki dakika sonra geri döndü..
Elinde bir tepside dört bardak su vardı..
"Alın" dedi..
Utana, sıkıla aldılar..
Kana kana içtiler..
Sonra bardakları bir bir kadının elindeki tepsiye koydular..
Abbas "Allah razı olsun yenge, Allah ne muradın varsa versin" dedi..
Kadın önce tiksinir bir ifadeyle Abbas'ın yüzüne baktı..
Sonra tepsideki dört bardağı kapının önündeki çöp tenekesine attı..

*. *. *

Abbas yıllardır Datça'da inşaatlarda çalışıyor..

O gün bugün kimseden su isteyemiyor..