Se'Datça

“Yurttaşlar!  İtalya’da yaşayan her vahşi hayvanın yatacak ve kafasını sokacak bir ini var. Ancak İtalya için savaşan ve bu uğurda canını veren kahramanlar, soluduğumuz şu hava ve güneşten aldığımız şu ışıktan başka hiçbir şeye sahip değiller. Evsiz ve yurtsuz bir şekilde eşleri ve çocuklarıyla İtalya’nın bir yerinden bir başka yerine sürüklenip duruyorlar. Sizin, savaşırken kutsal tapınaklarınızı, atalarınızın mezarlarını ve baba ocağınızı koruduğunuzu iddia eden komutanlarınız var ya, açıktan yalan söylüyor ve sizi aldatıyorlar. Çünkü siz, savaşçı kahramanlar, hiçbirinizin savunabileceği ne bir kutsal toprağı ne de bir baba ocağı var... Sizler başkalarının serveti ve debdebe içindeki hayatlarını savunmak için savaş alanlarına sürülüyorsunuz. Size sözüm ona ‘dünyanın efendileri’ denmektedir, halbuki kafanızı sokacak dört duvarlarınız bile yok.” Tiberius Grachus (MÖ 133- Forum Romanum’da yaptığı bu konuşmadan sonra soylular tarafından linç edilerek öldürüldü ve cesedi Tibe

MÖ 4 'ncü yüzyıldı. İki ünlü ressam rekabet içindeydi. Biri Atinalı Zeuxis. Diğeri Efesli Elanor oğlu Perrhasios. Bahse girdiler. Hangisi daha iyi ressamdı? Kimin resimleri daha gerçekçiydi? Birer resim yapacaklar ve kesin kararı vereceklerdi. Halk da sonucu merakla bekliyordu. Resimler yapıldı, üzerlerine perdeler kapatıldı. Önce Zeuxis 'un atölyesine gittiler. Zeuxis eserini göstermek için perdeyi açtığında, tuvalde üzüm salkımları vardı. Sanki gerçek üzüm salkımları. Öyle ki, üzümleri yemek isteyen bir kaç kuş resmin üstüne kondu. Tabloyu gagalamaya başladılar. Resim muhteşemdi. Bundan iyisi yapılamazdı! Kazandığını zanneden Zeuxis kibirli bir ifadeyle Perrhasios' a " seninkini görelim" dedi. Perrhasios 'un atölyesine gittiler. Perrhasios Zeuxis 'e "işte benim resmim" diyerek bir perde gösterdi. Zeuxis resmi görmek için merakla perdeyi açmayı denedi, olmadı. Bir kez daha denedi, yine olmadı. Çünkü Perrhasios 'un yaptığı resim