Se'Datça

“Bu coğrafyayı çok seviyorum." Doğru söylüyorsun. Çünkü gözler yalan söylemez. Burayı gerçekten seviyorsun ve burada çok mutlusun değil mi? “Gökova ve Datça yarımadası bir cennet. Koyları, ormanları, denizi, güneşi, çiceği, böceği, herşeyi farklı. İyi ki, buradayım. Burada yaşadığıma her gün şükrediyorum.” Ne mutlu sana, bu ülkenin şanslı insanlarındansın. Peki çok sevdiğin, çok mutlu olduğun bu güzel coğrafyada ne yapıyorsun? “Geziyorum, yürüyüşler yapıyorum, denize giriyorum, dağların, ovaların, çiceğin, böceğin, iklimin tadını çıkarıyorum.” Başka. “Balını, bademini, balığını yiyorum.” Başka. “Daha ne olsun ki! Bir insan başka ne yapabilir?” Bak arkadaşım! Bak seni çok mutlu eden, çok sevdiğin bu güzelim koylar,  doğal SİT alanları bir bir imara açılıyor. Daha iki gün önce Gökova'da denizi bile imara açtılar. MUÇEV adında sözde vakıf ama özde bir limited şirket aracılığıyla koyları işadamlarına kiralıyorlar. Yakında deniz

İskoçya Glasgow 'da bir heykel. Clyde Caddesi 'nde. Bir kadın heykeli. Siyah giysili. Pelerinli. Heybetli. İki elini yukarıya kaldırmış. Başı dik. Bakışlarında umut, kararlılık, direniş var. Adı, Le Pasionaria . Şöyle yazıyor altında. "Dizlerinin üzerinde yaşamaktansa, ayakta ölmeyi yeğle." *. *. * 1936 yılıydı. İspanya 'da iç savaş vardı. Cumhuriyet rejimini yıkmak isteyen faşist general Franco 'nun silahlı güçleri Madrit kapılarına dayanmıştı. Halk faşistleri Madrit 'e sokmamak için direniyordu. Bir kadın çıktı radyoya. Siyah giysili bir kadın. Çoşkulu, umutlu ve net konuşuyordu. "Dizlerimiz üzerinde yaşamaktansa ayakta ölmeyi yeğleriz.No Pasaran(Geçit Yok) " Dolores İbarruri 'ydi bu kadın. İspanya halkının onuru, işçi sınıfının yılmaz savunucusuydu. İspanyollar " Le Pasionaria" diyorlardı ona. "Tutku çiceği" demekti. Onun bu konuşması Madrit halkını Franco faşizmine karşı kenetlendirdi