Se'Datça

Yıl 1831’ di. Fransa ’da fırtına öncesi sessizlik vardı. Devriminin üzerinden bir yıl geçmişti ama işçiler, köylüler hala eziliyor, hala sömürülüyordu. Devrim onların hayatını değiştirmemişti. İşçi sınıfı özellikle Lyon kentinde örgütlüydü. Çünkü Lyon ’da dokuma sanayi çok ilerlemişti. Kentin nufüsu 65 bine yakındı. Bunun 30 bini dokuma işçisiydi. Dokuma işçileri çok zor şartlarda çalışıyorlardı. Günde 2-3 frank karşılığında 16 saat ter dökmek zorundaydılar. Üstelik iş bulanlar boğaz tokluğuna çalışırken, iş bulamayanlar sokaklarda dileniyordu. İşçiler defalarca ücretlerinin artırılma için girişimde bulundu. Ancak fabrikatörler bu isteklere duyarsız kalıyordu. Sonunda Lyon Belediye Başkanı girdi devreye. 22 dokuma işçisi ile 22 işvereni bir masada buluşturdu. Hararetli tartışmalardan sonra taraflar ortak bir ücret konusunda anlaştılar. Ancak, kısa bir süre sonra işverenler anlaşmayı ihlal etti. İşçiler greve gideceklerini söyleyince d

Toplumumuzda çok kullanılan bir sözdür. "Kaç paralık adam ki" Sanki adamlığın ölçü birimi paraymış gibi. Parası olana beyefendi denir. Parası olmayan adam bile değildir. Yaşlılar daha iyi bilir. Eskiden öğrenciler de parayla değerlendirildi. "40 paralık adamlar" denilirdi. Eylem yapan, hakkını arayan öğrencinin genel adıydı bu. "40 paralık adamlar" Peki, neden 10, 20, 30 değil de, 40 paralık adamdı öğrenciler?. *.  *.  * Tarih; Teşrinisani 1924 'tü. Yani 1924 yılının Kasım ayı. Bundan tam 90 yıl önce. İstanbul 'da tramvay şehir ulaşımı Konstantinopo l isimli bir Belçika şirketine aitti. Cumhuriyet kurulduktan sonra yabancı şirketlerle masaya oturulmuş ve sözleşmeye bazı şartlar konmuştu. Bu şartlardan birine gö re öğrenciler kimliklerini göstermek şartıyla yarı fiyatına tramvaya binecekti. Belçika şirketi Türkiye Cumhuriyeti devletinin tüm şartlarını kabul etti.. Tramvayda tam bilet 80 para , öğrenci 40 paraydı . Ancak Osmanlı döneminde he