Se'Datça

Tarihler 1955 ’i gösteriyordu. Eylül’ün 6’sı. Akşam saatleri. Fener Balat ’ta Zehra Hanım bütün Rum komşularını uyarmaya başladı. “Evinize kapanın, ışıkları yakın ve mümkünse pencerelerinize Türk bayrağı asın.” Rumlar şaşkındı. Ne olduğunu, ne olacağını anlamamıştı. Bazıları Zehra hamını dinledi. Evine çekildi, lambayı yaktı, penceresine Türk bayrağı astı. Bazıları ise oralı bile olmadı. Bir iki saat sonra mahalleyi eli sopalı adamlar bastı. Sopalar tek tornadan çıkmıştı. İstanbul ’un diğer semtleri Beyoğlu, Kurtuluş, Şişli, Nişantaşı, Eminönü, Fatih, Eyüp, Bakırköy, Yeşilköy, Ortaköy, Arnavutköy, Bebek Moda, Kadıköy, Kuzguncuk, Çengelköy gibi Balat da devlet destekli milisler tarafından basılmıştı. Bağırıyorlardı. “Türkiye Türklerindir.” “Gavurlar defolun.” *.  *.  * Kin ve nefret dolu kalabalık sokakta gördüğü Rum’u, yahudiyi, her azınlığı dövüyor, ışığı yanmayan evi taşlıyordu. Ellerinde benzin şişeleri vardı. Azınlıkların önce ca

Baharın gelmesiyle Munzur 'da kengerler yerden bitmeye başlar. Kenger papatyagillerden dikenli bir ottur. Yemeği, sakızı, kahvesi yapılır. Kengerlerin yeşermesiyle de  Pepuk  kuşları acı acı ötmeye başlar. Pepuk kuşu , guguk kuşudur. Acı acı ötmesinin elbet bir nedeni vardır. *. *. * İki kardeştiler. Biri kız, biri erkek. Abla kardeş. Yaşları daha 15 bile değildi. Anneleri öldü. Babaları başka bir kadınla evlendi. Üvey anne iki kardeşi hergün çalıştırıyor, dövüyor, kötü davranıyordu. Bir bahar sabahı Munzur 'a sürdü onları. 'Gidin, kenger toplayın, gelin' dedi. Sonra da ekledi. 'Toplamazsanız dayak var!' İki kardeş tırmandı Munzur 'a. Topladılar kengerleri. Çuvalı erkek kardeş sırtladı. Hava kararmadan dönüşe geçtiler. Abla birara çuvaldan şüphelendi. 'Dur' dedi kardeşine.. Açtı çuvala baktı, içinde hiç kenger yok. 'Eyvah' dedi, 'üvey anne dövecek.' Sonra kardeşine bağırdı. 'Sen yedin kengerleri.' Kardeş yemin etti.. '