Se'Datça

Dün sabah doğaya attım kendimi. Mesudiye sırtlarına. Akdeniz 'e tepelerden baktım. Yazdan kalan son günler ya. Gök mavi, deniz turkuaz, dağlar yeşil. Muhteşem bir hava. Bir kelebek geçti önümden. Vals yapar gibi. Rengarenk. Narin. Ve nazlı. Beni görünce korktu sanki. Hızlandı. Uzaklara uçtu birden. Gözden kayboldu. Adeta kaçtı! *. *. * Uzun süredir kelebek görmüyordum buralarda. İyi geldi. Keşke biraz daha dursaydı. Biraz daha izleyebilseydim onu. Neden kaçtı acaba?. Geçen gün Mesudiye 'de dostum Ünal ile konuşuyoruz.. O buralara benden önce gelenlerden.. 10 yıl kadar önce buralarda kanatları el kadar kelebekler varmış. Geceleri ayrı, gündüzleri ayrı. Binlerce kelebek. Rengahenk. Şimdi tek tük. Gerçekten ne oldu o kelebeklere? Neden gittiler buralardan? Neden kaçtılar?. Siz hiç kelebekten nefret eden insan gördünüz mü? Göremezsiniz. Çünkü kelebekler mutluluktur. Özgürlüktür kelebekler. Öyleyse neden gittiler? Betonlaşmadan mı? Tarımsal il