BU BİR SAYGI DURUŞUDUR

Demokrasiler, özgürlüklerin gölgesinde büyüyen birer çınar ağacı gibidir. Bu ağacın en sağlam köklerinden biri de basın özgürlüğüdür. 

Fakat Türkiye topraklarında, bu kökün zaman zaman kurşunlarla parçalandığını, kalemlerin kanla susturulduğunu gördük. 

Özgürlük, çoğu zaman bir bedel ister ve bu bedeli gazeteciler çoğunlukla hayatlarıyla ödemiştir. 

Hasan Fehmi Bey’in 1909 yılında Galata Köprüsü üzerinde vurulmasıyla başlayan bu sessiz direnişin öyküsü, bir asrı aşkın süredir yazılmaya devam ediyor. Sabahattin Ali'nin karanlık bir gecede Edirne yakınlarında öldürülmesi, yalnızca bir yazarın değil, bir halkın vicdanının susturulmasıydı. 

Kirkor Zohrab, Ahmet Samim, Ali Şükrü Bey, Abdi İpekçi, Çetin Emeç, Uğur Mumcu, Hrant Dink, Metin Göktepe, Musa Anter ve daha niceleri.  Her biri gerçeğin izini sürerken, kurşunların, işkencenin, linçin hedefi oldu. Son yüzyılda 70'den fazla gazeteci sinsi pusularda katledildi. Failleri, aslında biliniyordu ama hep meçhul kaldı! 

Gazetecilik, yalnızca haber yazmak değildir; hakikatin ışığını karanlığın içine taşımaktır. Fakat bu ışık, çoğu zaman bir tehdit olarak görülür. Kalem tutan elleri hedef alan saldırılar, yalnızca bir kişiyi değil, bir halkın bilme ve sorgulama hakkını da öldürür. Her gazeteci cinayeti, demokrasinin bir parçasını daha alıp götürür. 

Bugün, Türkiye'de basın özgürlüğü hâlâ ağır bir sınavdan geçiyor. Gazeteciler gözaltına alınıyor, sansür baskısıyla boğuluyor ve ekonomik güvencesizlikle mücadele ediyor. Özellikle yerel basın iktidar gücüyle susturuluyor. Uluslararası sıralamalarda basın özgürlüğü açısından gerilerde yer almak, yalnızca bir istatistik değil, bir toplumun özgürlükler adına verdiği mücadelede karşılaştığı engellerin aynasıdır. 

Demokrasilerde basın özgürlüğü, yalnızca bir hak değil, bir zorunluluktur. Gazeteci, bir toplumun gözü, kulağı ve vicdanıdır. Susturulan her gazeteci, hakikatin bir köşesinin karanlığa terk edilmesidir. Fakat karanlık, ışığı sonsuza kadar engelleyemez. 

Türkiye’nin öldürülen gazetecileri, sadece birer isim değil, birer semboldür. Onlar, hakikatin bedelini kanlarıyla ödedi ama, susturulamadılar. Çünkü gerçeğin sesi, bir kez duyuldu mu, onu ebediyen susturmak mümkün değildir. 

Basın özgürlüğü, yalnızca gazetecilerin değil, bir toplumun onurudur. Susturulan her kalemle, bir milletin sesi biraz daha kısılır. Fakat özgürlük ve hakikat, er ya da geç yeniden yeşerir. Çünkü gerçek, hiçbir zaman sonsuza kadar hapsedilemez. 

Bu yazı, hakikati haykıran ve bedel ödeyen tüm gazetecilere bir saygı duruşudur. 

Bugün "10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü'" ymüş.

Kutlayana, kutlu olsun!

#özgürbasınsusturulamaz

BİR BAKIMA SU ÇİÇEĞİ BİR BAKIMA ZAFER ÇİÇEĞİ

Türk edebiyatının en özgün ve etkileyici seslerinden biri olan Cemal Süreya, yalnızca bir şair değil, aynı zamanda bir duygular mimarıydı.
Onun şiirlerinde aşk, kadın, yalnızlık ve yaşamın kırılganlığı bir araya gelirken, imgeler arasındaki ustalıkla dokunmuş bir ironi hemen kendini hissettirir. Süreya’nın dünyası, kelimelerin çok katmanlı anlamlarında derinleşir ve okuyucuyu hem duygusal hem de zihinsel bir yolculuğa çıkarır.

🔲"Hayat Kısa, Kuşlar Uçuyor"

Cemal Süreya’nın şiirlerinde, hayatın geçiciliği ve insanın bu geçicilik içindeki yerini arayışı sıkça karşımıza çıkar. "Üvercinka" adlı şiirinde geçen şu dize, onun bu bakış açısını en iyi şekilde özetler.

“Hayat kısa, kuşlar uçuyor.”

Bu dize, yalnızca bir gerçeklik hatırlatması değil, aynı zamanda şairin varoluşa dair ironik yaklaşımının bir tezahürüdür. Süreya, yaşamın hızla akıp geçtiğini anlatırken, bu geçicilik içinde duyulan hayranlığı ve kırılganlığı da dile getirir.

🔲Kadınlar ve Aşk: Şiirsel Bir Tapınma

Süreya, kadınlara ve aşka olan düşkünlüğüyle bilinir. Ancak onun kadınlara yaklaşımı basit bir romantizmden çok daha derindir. Kadın, onun şiirlerinde hem bir ilham kaynağı hem de bir arayışın sembolüdür. "Göçebe" şiirinde, aşkı şu şekilde tanımlar.

“Seni bir kez öpsem, ikinin hatırı kalıyor.
İki kez öpsem, üçün boynu bükük.
Böyle böyle bir çığ gibi büyüyor aşk.”

Bu dizelerde aşk, basit bir duygu olmaktan çıkar, bir tutkular zincirine, bir sonsuz arayışa dönüşür. Süreya’nın aşk anlayışı, hep bir eksiklik duygusuyla tanımlanır, bu eksiklik, aşkı daha da yoğun ve ulaşılmaz kılar.

🔲İroni ve Melankoli Bir Arada

Cemal Süreya’nın şiirlerinde melankoli ve ironi, birbirini tamamlayan iki unsurdur. Bu durum, onun en çok bilinen şiirlerinden biri olan "Sizin Hiç Babanız Öldü mü?"de açıkça görülür.

“Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü, kör oldum.”

Babanın ölümü gibi derin bir acıyı, ironi ve yalın bir dille ifade etmesi, Süreya’nın şairane zekâsını gösterir. Bu dize, okuyucuyu hem duygusal hem de entelektüel bir şekilde sarsar.

🔲Aşk ve Ölümün Dansı

Süreya, aşk ve ölüm temalarını birbiriyle dans ettiren bir şairdir. "Beni Öp Sonra Doğur Beni" adlı şiirinde, bu iki büyük temayı iç içe geçirir.

“Daha nen olayım isterdin
Onursuzum
Bir bakıma su çiçeği,
Bir bakıma zafer çiçeği.”

Bu dizelerde, Süreya hem aşkın yüceliğini hem de insanın bu yücelik karşısındaki çaresizliğini dile getirir. Aşk, Süreya için hem bir kurtuluş hem de bir teslimiyettir.

🔲Cemal Süreya’nın Şiirinde Dilin Gücü

Cemal Süreya, dilin sınırlarını zorlayan bir şairdir. Onun şiirlerinde alışılmış anlamların ötesine geçen kelimeler, imgeler ve çağrışımlar bulunur. Bir kelimeyi bambaşka bir bağlamda kullanarak hem okuyucunun zihnini hem de kalbini fetheder. Süreya’nın şiirlerinde sıkça görülen bu özgün kullanım, Türk şiirine büyük bir yenilik katmıştır.

🔳Son Söz

Cemal Süreya’nın şiirleri, yalnızca bir okuma deneyimi değil, aynı zamanda bir duygu coğrafyasında yapılan bir yolculuktur. Onun şiirlerinde aşk, hayatın geçiciliği, ironi ve melankoli hep bir aradadır. Süreya, kelimeleriyle hem hayatı hem de insanı yeniden yaratır ve okuyucuyu kendi duygularının derinliklerine götürür. Şairin dediği gibi.

“Güvercin curnatası, biraz da şenliktir hayat.”

Cemal Süreya’nın şiirlerinde, bu şenlikten bir parça bulmak her zaman mümkündür.

#cemalsüreya

#9ocak