DATÇA'DA BİR MEZAR TAŞI VE 200 YILLIK SIR
1800 ’lerdi. Datça’ nın Betçe yakasında bir köyde ağa oğluydu. Şımarık, bencil ve havalıydı. Bir gece yarısı kayboldu. Günlerce arandı, durdu. Her yere haber salındı. Çevre köylere, Marmaris ’e, Muğla ’ya adam gönderildi. İzmir ’e bile. Ama nafile. Ne ölüsü, ne dirisi bulundu. Sanki yer yarılıp içine girmişti. Buhar olup uçmuştu sanki. Ağa bir süre sonra oğlunu aramaktan vazgeçti. Konunun kapanmasını istedi. Konuşulmalı bile yasakladı. Yasaklandı yasaklanmasına da, fısıltı gazetesi durur mu? Köyde bir söylenti kulaktan kulağa yayıldı. Söylenenlere göre ağanın oğlu köyün güzel bir kızına göz koymuştu. Kızcağız ne zaman tarlada yalnız kalsa, hemen soluğu yanında alırdı. Kur yapar, aşk dolu kelimeleri arka arkaya sıralardı. Sonunda kızın gönlünü kapmayı başardı. Ama ilişkilerini gizlemek zorundaydılar. Sıradan bir köylü kızının ağanın oğluyla birlikteliği mümkün müydü? Yine de umut veriyordu kıza. “Seni anandan babandan isteteceğim