BIÇAK KEMİKTE
Daha 45 yaşındaydı İsmail Devrim. Kocaeli Yukarı Hereke ’de tornacıydı. Evlenip yuvasını kurmuştu. Bir de aslan gibi oğlu olmuştu. Kredi ile bir ev aldı. Mutluydular. Çkok mutlu. Ama. Bir gün motorsikletle kaza geçirdi. Sağ kolu ezildi. Artık iş göremezdi. Bir yanda geçim derdi, bir yanda evin kredisi, bir yanda lise çağına gelen oğlunun eğitimi. Zorlanıyordu İsmail. Herşeyden kıstı, oğlunu Hereke Nuh Çimento Meslek Lisesi ’ne yazdırdı. Okul üniformasına verecek parası yoktu. Sadece üstünü aldı. Pantolonu da bir kaç günü alırız deyip, evladını okula gönderdi. Ama almadılar. Çocuğun pantolonu yönetmeliğe uygun değil diye, okula almadılar. Sınıf defterine "yok" yazdılar. Çocuk o üzüntüyle eve döndü, yaşadıklarını ailesine anlattı. İsmail yıkıldı. Nefes almakta zorlandı. Sonra ayağa kalktı. “Hadi” dedi “oğlum gidiyoruz pantalonu almaya." Gebze’ye gittiler. İsmail cebinde kalan son paranın bir kısmıyla okulun