Se'Datça

Türkiye'de baştacıydı. Plakları kapış kapıştı. Plak şirketleri onu paylaşamıyordu. İç piyasa için 45'likler çıktı. Sıra Almanya'ya gelmişti. Götürdüler Almanya'ya. Soktular stüdyoya. 20 plak okudu. Dönüşte Yugoslavya'da kaza yaptı. Hapse attılar. Üç ay yattı. Üç ay boyunca Türkiye'den kimse aramadı. Bir Allah'ın kulu sormadı. Ne politikacı, ne sanatçı, ne plakçı. Sanki unutulmuştu. Bir kişi hariç. Bir gün bir paket geldi ülkeden. Mapusta açtı paketi. Bir kitaptı. Şöyle yazıyordu. "Bozkırın Tezenesine Geçmiş Olsun.. İmza; Yaşar Kemal" Sonrası. Demir ranza. Taş duvar. ..Ve iki damla gözyaşı. #NeşetErtaş

Tarih 5 Ekim 1877 idi. 141 yıl önce. Aylardır savaşıyordu. Bir yandan topraklarına göz koyan düşmanla. Bir yandan karakışla. Arkadaşları, kardeşleri, çocukları, insanları ölüyordu. Bazıları donarak ölüyordu. Soyları tükeniyordu. Gönlü yaralıydı. Kazanamayacaklarını biliyordu. Daha fazla ölüme gerek yoktu. O gün yemin etti. " Şeflerim, duyun beni.. Yorgunum. Yüreğim yaslı ve kederli.. Bundan böyle, güneşin şu anından sonsuza dek savaşmayacağım." Tomahawk'ını ( Savaş baltası ) toprağa gömdü. Ve teslim oldu. Onun adı Hinmatooyalahtqit 'ti. Anlamı; Yüksek zirvelerin ardında çakan şimşek ti. O, Nimipular 'ın reisiydi. Amerikalılar ona "Şef Joseph" dediler. *.    *.   * Nimipular Oregon'da yaşayan Kızılderililer'di. Nimipu "Halk" demekti. Fransızlar onlara "Nez Perce" dediler. "Hızmalı burun" demekti. Burunlarına halka takarlardı. “Appaloosa” denilen atlara binerlerdi. Çok iyi savaşırlardı. Ama barışseverdiler.