ÇEKİRGEYE MEKTUP
Sabah bir çekirge çıktı karşıma, Pembe. Öyle güzel, öyle sevimli ki. Birden aklıma bir hikaye geldi. Hikaye değil aslında. Gerçek bir olay. Hani güler misin, ağlar mısın denir ya. O cinsten. Yıl 1730 'du. Adana 'yı çekirge sürüleri istila etmişti. Tarlaları, bahçeleri talan ediyorlardı. Halk çaresiz Osmanlı Kadı Efendisi Çevkanizade Hacı İbrahim Zade ’ye başvurdu. Kadı halka dua edin dedi. Ettiler ama nafile. Kadı bu kez kurban kesin dedi. Kestiler ama nafile. Sonunda kadı efendi, çekirgelere hitaben bir emirname yayınladı. Bu çekirgelere bir mektuptu. Şunları yazdı. "Euzubillahimineşşeytanirracim bismillahirrahmanirrahim.. Çekirge ismi ile müsemma olan obur siz ki ibâdullahın nebatat mezrû’âtını ekl itmekle zarardan hâlî olmadığınız ecilden ibâdullah sizden şekvâ itmeleriyle cânibi şer’den tenbîh içün size mürâsele tahrîr ve irsâl olundu. Gönderene mütenebbih olub olmakûle zarardan fâriğ olub gidesiz. Gitmezseniz hâlikü’l- küllişey olan zü’l-celâle havâle olunursuz.” Gü