KNİDOS'A SAVRULAN KÜLLER.
Antik çağ kentlerine meraklıydı..
Heykellerle, tapınaklarla değil kentlerin yerleşimi ve doğasıyla ilgilenirdi..
Bir Datça hayranıydı..
Özellikle de Knidos'a..
Knidos'un onun hayatında ayrı bir yeri vardı..
Ege ve Akdeniz'in buluştuğu topraklarda kurulan bu antik kent onu adeta büyülemişti..
20 yıl boyunca defalarca geldi..
Arkadaşlarını getirdi..
Panellerde, televizyon programlarında Knidos'u dilinden düşürmedi..
Ölmeden kısa bir süre önce Knidos'ta kızı Jemma'ya, "Buraya aşığım, küllerimi buraya savurun" demişti..
2001 yılında yine bir Knidos gezisinde Türkiye'de öldü..
Kızı Jemma, babasının cenazesini İngiltere'ye götürdü..
Cenaze yakıldıktan sonra külleri alıp tekrar Knidos'a döndü..
Ege ve Akdeniz'in buluştuğu yerde külleri denize savurdu..
Dr.Peter J.Reynolds artık sonsuza dek Knidos'taydı..
Kızı Jemma vasiyeti yerine getirmenin huzuru içindeydi.
Son gorevi yerine getirmişti..
Sonra o bilindik aşk hikayesi başladı..
Küllerden doğan bir aşk..
Jemma, babası Reynolds'un Türk arkadaşı tekne kaptanı Bekir'le evlendi..
Düğün Knidos' ta büyük anfi tiyatroda yapıldı..
İngilizler ile Türkler birlikte oynadı..
Ne zaman Knidos'a gitsem, Dr. Peter J.Reynolds gelir aklıma..
Ve onun denize savrulan külleri..
Biz toplum olarak Dr. Reynolds kadar sevmedik Knidos'u..
Eserlerine sahip çıkamadık..
Talana, soyguna göz yumduk..
Kırdık, döktük..
Mermerini söküp Dolmabahçe Sarayı'nda kullandık..
Ötesi var mı?
Bugün Knidos kaderine terk edilmiş halde..
Antik dönemin en görkemli kenti şimdi bir virane..
Mermerlerin üstünde gördüğünüz damlalar çiğ değil..
Sanki Knidos'un gözyaşları..
Kazı alanında otlayan keçiler..
Hala doymayan hazine avcıları..
Tarihi sit alanı olmasına ragmen limana yanaşan gemiler..
Ve o gemilerin bıraktığı pislikler..
O pislikler Reynolds'un küllerini kirletiyor..
"Knidos'u en iyi yazan" ödüllü hocam Prof.Dr.Şadan Gökovalı siz söyleyin..
Knidos ağlamasın da kim ağlasın?
Fotoğraf: Altay Özcan
Yorumlar
Yorum Gönder