İKİ YÜREK YARASI

Dikran ve Armen.

Kardeştiler.

Ordulu iki Ermeni vatandaşımızdı.

Altınordu ilçesinin bugün Zaferimilli, o dönem Ermeni mahallesi olarak bilinen semtinde doğmuşlardı.

Osmanlı döneminde 12 binin üzerinde Ermeni'nin yaşadığı Ordu'daki son Ermenilerdi.

İki kardeş özel bir liseyi burslu okuduktan sonra üniversiteyi kazanmışlardı.

Dikran İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde, kardeşi Armen ise İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi’nde okumuştu.

Eğitim masraflarını mahallelerindeki komşuları imeceyle üstlenmişti.

Okullarını bitirdikten sonra da hemen geri döndüler.

Babaları Mıgırdiç usta bakırcıydı.

Çocukları diplomalarla dönünce onlara

Sırrı Paşa Caddesi’nde iki katlı bir dükkan satın aldı.

Alt katta Armen, İtimat Eczanesi’ni açtı. İtimat Eczanesi o dönem Ordu’da 5 eczaneden biriydi.

Üst kat ise Dikran'ın muayenehanesi oldu.

Doktor ve eczacı iki kardeş eğitim masraflarını karşılayanları hiç unutmadı.

Eşek sırtında köy köy dolaşıp çocukları ücretsiz muayene ettiler.

Ordu'da herkes onları tanıyor, başı sıkışan mutlaka onlara baş vuruyordu.

İkisi için geçerli tek kural vardı.

"Garibandan para alınmaz."

Hatta Dikran, tam 25 yıl Orduspor’un hekimliğini tek kuruş almadan yapmıştı.

İki kardeşin yılları hayata insanlara dokunarak geçti.

Yıllar geçti,yaşlandılar.

Dikran 90'a, Ardem 86'a gelmişti.

Üç gün öne Dikran hayata veda etti.

Son görev yapılacaktı ama Ordu'da tek bir hristiyan din adamı, tek bir kilise kalmamıştı.

Komşuları Dikran’ın cenazesini mahalle camisine götürdü.

Helallik alındı, cenaze namazı kılındı.

Sonra gömüldü.

Abisine son görevini yapan Ardem üzüntüden fenalaştı.

Bir gün sonra beyin kanamasından o da yaşama veda etti.

Bir gün önce Dikran için cenaze töreni düzenlenen mahalle camisinden bu kez de Armen son yolculuğuna uğurlandı.

İki kardeş şimdi Çakalçıkmaz Mezarlığı’nda yan yana yatıyor.

Agos'ta okudum bu haberi.

İki kardeş için dün İstanbul Feriköy Surp Vartanats Kilisesi’nde dini tören yapılmış.

Yüreğim burkuldu.

Sonra bir Ermeni vatandaşımızın sorularını gördüm.

Neden son Ermeniler?

Neden cenazeler camiden kalkıyor?

Neden Müslüman mezarlığına defnediliyor?

En iyisi Nazım Hikmet versin cevabı. 

“Bakkal Karabet’in ışıkları yanmış

Affetmedi bu ermeni vatandaş

Kürt dağlarında babasının kesilmesini

Fakat seviyor seni

Çünkü sen de affetmedin bu karayı sürenleri Türk halkının alnına”